De ontdekking van een nieuw object in de buitenste regionen van het zonnestelsel wijst erop dat de geheimzinnige ‘Planeet X’ of ‘Planet Nine’ echt bestaat. Het object, 2015 TG387, is een ruimterots met een diameter van bijna 300 kilometer.
Bron: Roberto Molar Candanosa en Scott Sheppard, Carnegie Institution for Science
De nieuwe ruimterots bevindt zich ver buiten de baan van Pluto. Hij kwam aan het licht toen Amerikaanse onderzoekers speurden naar nog onbekende dwergplaneten – of (als het meezat) naar een negende planeet waarvan astronomen al jarenlang het bestaan vermoeden. Het object 2015 TG387 is niet de ongrijpbare planeet waar de onderzoekers op hoopten, maar onderschrijft wel het bestaan van deze planeet.
Verre uithoek
2015 TG387 bevindt zich momenteel op een afstand van 80 ‘AE’, een astronomische eenheid die gelijk is aan de afstand tussen de aarde en de zon. Met andere woorden: het nieuwe object staat 80 keer zo ver van de zon als de aarde. Het object beweegt in een enorm uitgerekte baan. Daardoor benadert hij de zon tot minimaal 65 AE, om vervolgens weer weg te reizen tot een ongelofelijke afstand van 2300 AE.
De grote afstand betekent dat het nieuwe object zich zo ver van alle bekende planeten bevindt dat onderlinge zwaartekrachteffecten verwaarloosbaar zijn. Zelfs Neptunus, de verste planeet, staat op ‘slechts’ 30 AE van de zon en heeft daardoor geen grip op 2015 TG387. Dat maakt het object tot een uitstekende kandidaat om te kijken wat zich verder schuilhoudt in de buitenste regionen van het zonnestelsel. Als zich daar een grote planeet bevindt, zullen de zwaartekrachteffecten daarvan duidelijk te zien zijn in de baan van 2015 TG387.
De Amerikaanse onderzoekers bevestigen dat de baan van 2015 TG387 wijst op het bestaan van ‘Planeet X’. Daarmee sluit 2015 TG387 zich aan in een rij van andere verre zonnestelselobjecten die eerder het bestaan van de mysterieuze planeet onderschreven. Volgens computermodellen zou deze geheimzinnige negende planeet zich bevinden op honderden AE’s. Het zou kunnen gaan om een ‘superaarde’.
Uitdagende observatie
Gezien zijn grote afstand tot de aarde was het detecteren van 2015 TG387 geen sinecure. De onderzoekers hadden geluk dat het object momenteel erg dichtbij is, voor zijn doen. ‘Gedurende 99 procent van zijn 40.000 jaar lange pad rond de zon, is hij te zwak om te zien’, zegt betrokken onderzoeker David Tholen in een persverklaring. De onderzoekers troffen het object dus precies op het juiste moment. Dat wil niet zeggen dat de onderzoekers ook snel hun conclusies konden trekken: gezien de gigantische omloopperiode om de zon, duurde het drie jaar voordat het team het object voldoende had zien bewegen om zijn volledige baan in te kunnen vullen.
Toch is de zoektocht de moeite waard, zeggen de ontdekkers. ‘Zulke verre objecten zijn als broodkruimels die ons naar Planeet X kunnen leiden. Hoe meer we er vinden, hoe meer we zullen begrijpen van de buitenste regio van het zonnestelsel’, aldus collega-onderzoeker Scott Sheppard. Waarschijnlijk houden zich nog duizenden objecten als 2015 TG387 zich schuil in de uithoeken van het zonnestelsel.
Mis niet langer het laatste wetenschapsnieuws en meld je nu gratis aan voor de nieuwsbrief van New Scientist.
Lees verder: