Hoe komen wetenschappers tot dat ene inzicht dat het verloop van hun carrière bepaalt? Daarover vertellen ze in de rubriek Eureka, elk weekend in het AD, verzorgd door de redactie van New Scientist. Deze keer: Anna Beukenhorst, gepromoveerd op analyse van gezondheidsdata van smartphones bij de Universiteit van Manchester.

‘Ik was nog nooit in Engeland geweest, maar toen ik zag dat er in Manchester een promotieplek was voor onderzoek naar Cloudy with a Chance of Pain – bij Engelsen is humor altijd dichtbij – heb ik de dag erna meteen het vliegtuig genomen. Ik heb nooit spijt van die keuze gehad.

Het doel van mijn promotie was te onderzoeken of weersomstandigheden invloed hebben op reumapijn. Deze vraag houdt mensen al heel lang bezig. Eeuwen geleden speculeerden Hippocrates en Chinese wijsgeren al over de effecten van het weer. In de loop van de tijd hebben wetenschappelijke studies er echter nooit uitsluitsel over gegeven. Het was domweg te moeilijk om te onderzoeken, omdat je ‘vroeger’ vragenlijsten per post moest versturen. En dan maar hopen dat de deelnemers niet zouden reizen, want dan werd de vragenlijst aan het verkeerde weerbericht gekoppeld.

Tijden veranderen en met behulp van smartphones was ik in staat het gedrag van meer dan 10.000 reumapatiënten te volgen, die mij dagelijks lieten weten hoe erg hun pijn was. De app hield elk uur hun locatie bij, die ik vervolgens koppelde aan het dichtstbijzijnde weerstation.

Mijn grootse moment van inzicht beleefde ik op een donderdagmiddag, terwijl ik alleen in mijn vrij treurige kantoor zat, een voormalige archiefkast zonder ramen en ventilatie. Alle data stonden in de computer, ik drukte op enter, de analyse werd gedaan en wat bleek? Ik zag het bewijs dat weersomstandigheden en pijn inderdaad verband met elkaar houden. Op dagen met hoge luchtvochtigheid, veel wind en een lage luchtdruk zagen we dat meer deelnemers een opvlamming van hun pijn hadden.

Een week lang heb ik op een wolk geleefd want ik had een vraag beantwoord die we al eeuwenlang stelden. Ik mocht de resultaten delen op de radio bij de BBC, waarbij de Engelse presentator mijn achternaam zo verbasterde dat mijn collega’s me nu nog ‘Dr. Burgersauce’ noemen.’