Technologie op de nanoschaal is heel klein – zo klein dat het vaak voor sciencefiction wordt versleten. Toch is nanotechnologie een bloeiend onderzoeksveld, zoals blijkt uit deze lezing van nano-onderzoeker Dave Blank.
Ik scheer me eens in de twee á drie dagen – misschien minder vaak dan eigenlijk nodig, maar toch vaak genoeg om gemiddeld redelijk verzorgd rond te lopen. Hoewel mijn wangen twee dagen later weer vol steeds grotere stoppels zitten, besef ik eigenlijk nooit dat mijn haar nog tijdens het scheren weer doorgroeit.
Sterker nog: tegen de tijd dat je van je rechter- bij je linkerwang bent aanbeland, zijn de haartjes aan de rechterkant alweer een nanometer gegroeid. Dat vertelde Dave Blank vorig jaar op een lezing van het bedrijf Incotec, dat gespecialiseerd is in zaadtechnologie.
DNA zichtbaar maken
Zo’n nanometer is heel klein, maar Blank weet als wetenschappelijk directeur van het onderzoeksinstituut MESA+ van de Universiteit Twente dat op die schaal toch allerlei interessante technologie mogelijk is. Zo hebben nanotechnologen bijvoorbeeld ontdekt dat sommige planten nanopilaartjes op hun bladeren hebben die ervoor zorgen dat waterdruppels zich niet aan het blad kunnen hechten.
Met nano-beeldtechnieken is het bovendien mogelijk het DNA van een patiënt met Parkinson in detail zichtbaar te maken, zodat je kunt zien wat er mis gaat. De volgende stap is om op die schaal ook meetapparatuur te maken en technologische toepassingen te bouwen.
Rondleiding
Woensdag de 15e geeft Blank een lezing voor lezers van New Scientist. Daarin zal hij vertellen over nanotechnologie en het boeiende onderzoekswerk in het laboratorium van MESA+ – iets waar wij op de redactie alvast naar uit kijken. Na afloop van de lezing krijgen onze lezers een exclusieve rondleiding door het bijzondere laboratorium, dat het grootste is van Nederland op het gebied van nanotechnologie.
Het lab is bovendien zo gebouwd dat alle invloeden van buitenaf, zoals trillingen en elektromagnetische verstoringen, vrijwel tot nul zijn gereduceerd. Ook bevat het verschillende zogeheten clean rooms, waarin het aantal stofdeeltjes tot een minimum wordt beperkt. Stofdeeltjes zijn namelijk relatief zo groot dat ze de nanoproducten flink kunnen hinderen.
Tot slot zullen onze lezers ook een kijkje nemen in het oude nanolab, dat tegenwoordig gebruikt wordt als zogeheten High Tech Factory voor bedrijven die zich specialiseren in nanotechnologie.
Wie mee wil, kan nu nog kaartjes kopen. Ik zelf ben er in elk geval zeker bij!
Lees verder: