Voordat een artikel in een vakblad komt, moet het eerst langs zogeheten peer reviewers – andere wetenschappers die anoniem het artikel op hun merites moeten beoordelen. De bizarre commentaren die de auteurs van hen ontvangen variëren van hilarisch tot ronduit beledigend.
Shit my reviewers say, zo heet het nieuwe Tumblr-blog waarop de anonieme commentaren van reviewers van vakbladen worden verzameld. Het levert pareltjes op, variërend van pijnlijk tot hilarisch.
Hoe zou jij reageren als je een van de volgende elf commentaren in je e-mail inbox zou vinden?
‘Dit artikel is wanhopig. Ik stel voor het geheel af te wijzen en de e-mail van de auteur te blokkeren zodat hij in de toekomst niet nog eens het online systeem kan gebruiken.’
‘Dit moet je herformuleren – het is geladen met de aanname dat er zoiets bestaat als een echte wereld.’
‘Dit soort proza grenst aan wreedheid tegen de lezer. En daarna komt dan de conclusie, die het intellectuele equivalent van kauwgom is.’
‘Ik vind de vraag oninteressant.’
‘En dan is het nu tijd voor mijn beste gok over wat de auteurs aan het doen zijn.’
‘De bevindingen zijn niet nieuw en de conclusie induceert wanhoop.’
‘Ik weet niet zo goed hoe ik dit diplomatiek moet zeggen, maar dit manuscript is heel erg saai.’
‘Ik ben bang dat dit artikel niet veel bijdraagt aan de vooruitgang van dit onderzoeksveld, maar wel aan zijn uiteindelijke ondergang.’
‘Ik heb eindelijk naar dit artikel gekeken. Het is een lachertje.’
De volgende is niet alleen beledigend voor het werk van de onderzoekers, maar zelfs voor vrouwen in het algemeen:
‘Dit artikel leest als het dagboek van een vrouw, niet als wetenschappelijk werk.’
Maar mijn favoriet is toch wel deze, nerdy en beledigend tegelijk (en geinig, als vaste kijker van de Britse sciencefictionserie Dr. Who):
‘Net als de TARDIS van Dr. Who, is de binnenkant van dit artikel groter dan de buitenkant.’
Het zal je maar gezegd worden.
Lees verder: