Smaken verschillen, maar waarom? Waarom ga ik watertanden als ik aan Franse kaasjes denk en krijgt een ander daarbij halve braakneigingen? Ik heb nooit veel begrepen van mensen die een bepaald product structureel niet lekker vinden, zoals vis. Volgens mij kan alles lekker of vies zijn, afhankelijk van hoe het is klaargemaakt. Een saai gekookt witvisje vind ik ook niet zo veel aan, maar met een kruidenkorstje of lekker sausje is het toch een heel ander verhaal.
Journalist Jolein de Rooij zocht voor ons uit hoe onze smaak werkt (NWT Magazine mei 2012, pag 18. Smaakmakers) en waar al die verschillen vandaan komen. Leuk om te weten en vooral goed om te lezen hoe je jezelf (of je kinderen) kunt trainen om nieuwe smaken lekker te vinden.
De belangrijkste les is om te blijven proberen en desnoods jezelf extra te belonen als je iets hebt gegeten dat je (nog) niet lekker vindt. Uiteindelijk ga je het vanzelf waarderen. Met de tips en inzichten uit haar artikel kreeg ik zelfs mijn peutertje lachend aan de broccoli.
Nu moet ik alleen mijn eigen smaak weer op orde krijgen. Want de laatste tijd vind ik gekookte groente opeens een stuk minder lekker. De oorzaak is bekend; door mijn zwangerschap heb ik mijn ongetrainde babysmaak teruggekregen. Uit onderzoek blijkt dat je vooral de eerste drie maanden van een zwangerschap een afkeer hebt voor bittere smaken en daarna een voorkeur voor zout eten hebt. Dus nu zit ik met lange tanden in mijn spruitjes te prikken en wil ik het liefst elke dag gebakken aardappeltjes eten. Niet goed om te veel aan toe te geven natuurlijk, dus ik blijf mezelf trainen. Gelukkig weet ik dat het tijdelijk is.
Foto: Shutterstock
