Na een week arriveert het pakje uit Virginia al op de redactie. Dat is een verrassing, met al die sneeuw aan de Amerikaanse oostkust. Snel ga ik de doos te lijf waarna ik, tussen wat opgeblazen plastic zakjes, de bestelde items ontwaar, zoals de stalen thermosbeker met daarop een afbeelding van een cafeïnemolecuul. Bedankt voor de snelle service, www.thinkgeek.com.
Ik geef het toe: ik vertoon tekenen van nerdheid. Onlangs zag ik in de opsomming van Bruno van Wayenberg in Intermediair over klassiekers van de nerdcultuur dan ook enkele van mijn favorieten: Doom, Rubik’s kubus, Hitchhiker’s Guide to the Galaxy, Lord of the Rings, Star Wars en Hofstadters’ boek Gödel, Escher, Bach. Naast Wayenbergs top 16 heeft hij nog een lijstje met inspirerende klassiekers zoals Dune, de wet van Murphy, Neuromancer, Monty Python's Flying Circus, Marillion, dr Who (met name de vierde, Tom Baker), Terry Pratchett.
Tja, ik schaam me er niet meer voor dat ik dit alles leuk vind. In een vitrinekast heb ik inmiddels een verzameling van varianten van Rubiks kubus en andere puzzels, alsmede enkele oudere modellen van Star Wars Lego. En nu komt daarbij, vers uit de doos uit de VS, een Ball of Whacks (een dertigdelige puzzel van magnetische vijfvlakken) en de Buckyballs, the amazing magnetic toy you can’t put down. Dat bestaat uit 216 minuscule bolle magneetjes van neodymium, die je naar hartenlust kan combineren.
En praktisch voor als ik chili achter het toetsenbord nuttig: een combinatie van vork en lepel, spork noemen ze dat in de Angelsaksische landen, van spoon en fork. Vooralsnog lijkt me de beste Nederlandse term daarvoor vopel – lerk bekt niet lekker – maar ik houd me aanbevolen voor een betere naam.
