Inbreken in een mortuarium om iemands as te stelen? Ik kan het me bijna niet voorstellen. Maar het staat er, op nu.nl: Dieven proberen as Sigmund Freud te stelen. In oudjaarsnacht is een groep dieven het Golders Green Crematorium in Londen binnengedrongen. De urn van Freud is zwaar beschadigd. De urn die hij trouwens romantisch deelde met zijn vrouw.
Wie wil nou Freuds as?, vraag ik me af. Ik probeer me in te leven in de daders. Een roof in opdracht, zou ik denken. Maar in opdracht van wie? Zouden er echt mensen bestaan die een grote verzameling ‘as van beroemde wetenschappers’ in hun opkamer hebben staan? Rijke, rare mannen – stel ik me voor – die in hun fanatisme vinden dat de as van de grondlegger van de psychoanalyse niet aan hun collectie mocht ontbreken? Die willen pochen ‘niet verder vertellen, ik heb Freud’? En daarom wat boeven bellen?
Maar hoe weet nu.nl nou dat het om Freud ging en bijvoorbeeld niet om de as van zijn vrouw? Het ‘dit geloof ik niet zomaar’- belletje in mijn hoofd rinkelt zachtjes bij het bericht. Zouden die dieven niet op zoek zijn geweest naar de as van Amy Winehouse, die daar ook ergens ligt? De zangeres zou wel eens veel meer fanatieke fans kunnen hebben dan Sigmund Freud.
Ik lees verder, ik zoek de Engelse krantenberichten er bij. Die vertellen dat de urn van Sigmund geen dertien-in-een-dozijn-urn is, maar een oude, Griekse urn van grote waarde. Dat klinkt al beter. Als ik moet gokken naar de motieven van de daders, dan denk ik dat ze die dure urn interessanter vonden dan de inhoud. ‘Dieven proberen as Sigmund Freud te stelen’, dat lijkt me een duidelijk geval van hineininterpretieren.