Een blinde Belgische vrouw kan weer licht van donker onderscheiden. Ze kreeg een elektronische oogprothese die ontworpen werd aan de universiteit van Louvain-la-Neuve. Het elektronische oog stuurt signalen via haar oogzenuw naar de hersenen.

Zien met een elektronisch oog: het lijkt uit een Amerikaans sciencefictionfeuilleton geplukt. Toch kreeg een Belgische vrouw van 63 haar elektronische oog niet ingeplant op de USS Enterprise maar in het Brusselse Sint-Lucasziekenhuis. Het oog werd ontworpen door dr Charles Trullemans en dr Claude Veraart, onderzoekers aan de Université Catholique de Louvain. Het werkt door middel van een minivideocamera ingebouwd in een bril. Een kabeltje brengt de videobeelden via een kabeltje naar een signaalprocessor die de vrouw op haar buik of onder een oksel draagt. Deze signaalprocessor zet de beelden om in een elektronische code en verzendt ze naar een elektrode die in de hersenen werd ingeplant. De elektrode ligt rond de oogzenuw gewikkeld en maakt op vier plaatsen daarmee contact. Door de sterkte en de frequentie van de elektromagnetische signalen te variëren, stimuleert de elektrode diverse delen van de oogzenuw. Dit helpt de hersenen bij de interpretatie van de beeldende prikkels.

Het is twijfelachtig of een blindgeborene ooit met dit soort prothese kan worden geholpen. De 63-jarige Belgische vrouw werd pas op haar twintigste blind, door retinitis pigmentosa, een erfelijke oogaandoening. Zij weet nog hoe het was om te kunnen zien. Daardoor kunnen haar hersenen de kunstmatige prikkels juister verwerken. Na oefening en begeleiding kan de vrouw nu contouren en zelfs beweging onderscheiden, maar lezen is er zeker nog niet bij. De huidige bionische ogen halen bij lange na niet de complexiteit van het menselijk oog.

Peter Raeymaekers