De missie van de Hubble wordt met vijf jaar verlengd, tot juni 2021. Dit betekent dat de ruimtetelescoop nog aan het werk is in 2018, op het moment dat zijn opvolger, de James Webb Space Telescope (JWST), wordt gelanceerd.
Afbeelding: Nasa
Hubble werd gelanceerd in 1990. Sindsdien heeft hij goed gefunctioneerd, al moesten in de ruimte een aantal keer ingewikkelde reparaties worden verricht. De laatste onderhoudsbeurt kreeg de telescoop in 2009. In 2011 ging de spaceshuttle met pensioen en vanaf dat moment konden er geen reparaties worden gedaan.
Golflengtes
Maar volgens Nasa doet Hubble het nog prima. ‘We verwachten dat Hubble tot in de jaren 2020 data blijft leveren. Als dat lukt, gaat hij de geschiedenis in als een buitengewoon observatorium dat informatie heeft gegeven over gebieden van ons zonnestelsel tot afgelegen gebieden van het universum’, laat Nasa weten in een persbericht.
Als Hubble nog lang in gebruik blijft, zal de ruimtetelescoop nog enige tijd tegelijkertijd data leveren met zijn opvolger JWST, die in 2018 wordt gelanceerd. De oude telescoop bekijkt de kosmos via zichtbaar en ultraviolet licht. JWST werkt met infraroodlicht. De verschillende golflengtes kunnen verschillende aspecten van sterren en sterrenstelsels aan het licht brengen. Als de twee telescopen tegelijk worden gebruikt, kunnen astronomen de ruimte nog gedetailleerder bestuderen.
Witte dwergen
‘Dat is fantastisch nieuws, omdat we nooit zeker wisten hoe lang Hubble het zou volhouden na de laatste onderhoudsbeurt’, zegt Boris Gänsicke van de universiteit van Warwick in Engeland, die de telescoop vaak heeft gebruikt. ‘Daardoor kunnen we wetenschap bedrijven met de unieke mogelijkheden die beide observatoria ons bieden.’
Gänsicke is vooral geïnteresseerd in het bestuderen van resten van planeetsystemen rond witte dwergen. Hubble kan met observaties in ultraviolet licht planetoïden bekijken die naar witte dwergen vallen. JWST kan met infrarood de schijf overgebleven stof zien die rond de sterren cirkelt.
Sterkere resultaten
‘Het geeft ons twee compleet onafhankelijke manieren om analyses te doen voor hetzelfde materiaal. Daardoor worden de resultaten veel sterker en kunnen we ontdekken uit welke mineralen deze asteroïden bestonden’, zegt Gänsicke.
Altijd op de hoogte blijven van het laatste wetenschapsnieuws? Meld je nu aan voor de New Scientist nieuwsbrief.
Lees verder: