Voor de eerste keer hebben geologen het geluid van een smeltende ijsberg onderwater opgenomen. De smeltende massa blijkt een gigantisch lawaai te maken.
Bron: Wikimedia Commons/Marianocecowski
Volgens geologen van de staatsuniversiteit van Oregon is de herrie vergelijkbaar met de krakende geluiden van een ijsklontje in een glas water – maar dan vele malen luider. De geluiden hebben gemiddeld een sterkte van 220 decibel, met uitschieters tot wel 252 decibel. De onderzoekers maakten hun opname bij een ijsberg nabij Antarctica. ‘Er zijn aanwijzingen dat het lawaai tot op de evenaar te horen was’, meldt maritiem-geoloog Robert Dziak in een persverklaring.
Het onderzoeksteam hadden onder het wateroppervlak microfoons geplaatst om onderzeese vulkanen in de buurt van Antarctica in de gaten te houden. Via de microfoons hoorden ze ook de geluiden van een langzaam smeltende ijsberg. Ze volgden de ijsberg, die 25 bij 55 kilometer groot was, op zijn tocht van de Weddellzee tot in de Scotiazee. Deze reis duurde vijf jaar. In juli publiceerden ze hun resultaten in het vaktijdschrift Oceanography.
Het smelten en breken van ijs is een van de meest voorkomende geluiden in de oceaan, volgens de onderzoekers. Gedurende een uur leverde de smeltende ijsberg evenveel geluidsenergie op als tweehonderd supertankers dat zouden doen. De geluiden varieerde van harmonische trillingen wanneer de berg de bodem raakte en vast kwam te zitten, tot luid gekraak wanneer een stuk ijs afbrak.
Door de herrie van smeltende ijsberg in kaart te brengen, krijgen de geologen beter zicht op de kakofonie in de zee. Dat helpt de wetenschappers ook om ‘menselijke’ geluiden beter in kaart te brengen. Herrie die door mensen is gemaakt, zoals schepen en sonargeluid, kan mogelijk het zeeleven verstoren. Maar om te achterhalen of dat zo is, moeten geologen eerst weten welke geluiden überhaupt onder het zeeoppervlak voorkomen. De opnamen van de ijsberg zijn daarbij een stap in de goede richting.