Seattle, Washington (VS) – De in december 2000 ontdekte ‘Lost City’ in de Atlantische Oceaan blijkt toch levenden organismen te herbergen.


Eind vorig jaar vonden onderzoekers van het Woods Hole Oceanographic Institution een verzameling kraters en warmwaterbronnen ter hoogte van Marokko zo’n drieduizend kilometer uit de kust, die zij de ‘Lost City’ noemden. Deze plek is zo bijzonder omdat hij bestaat uit steen van een miljoen jaar oud dat alleen in diepere lagen van de oceaankorst voorkomt. Het gesteente is tijdens vulkanische activiteiten naar boven gekomen en vormt kraters. De verloren stad herbergt de grootste kraters ooit gevonden, vijftig meter hoog, maar de Woodshole-onderzoekers vonden geen levende organismen.
Ruim een half jaar later ontdekten oceanologen van de School of Oceanography in Seattle toch dichtbevolkte bacteriekolonies in de verloren stad. Het water rond de kraters is ongeveer half zo koud als normaal voor vulkanische kraters (160^oC) en minder zuur. Dit betekent dat de gevonden micro-organismen verschillen van bacteriën bij vulkanische kraters. Jeff Karson, één van de ontdekkers, denkt dat verder onderzoek aan de organismen opheldering kan bieden over het ontstaan van leven op Aarde en misschien ook op andere planeten.
Warmwaterbronnen onder water bestaan uit kraters die het water inwendig opwarmen tot 350^oC en het vervolgens naar buiten spuiten. Hier komt het in aanraking met het zeewater van 4^oC, tijdens het afkoelen dalen meegespoten mineralen neer rond de krater. Van deze mineralen kunnen micro-organismen leven. Mosselen en garnalen leven van de bacteriën die op hun beurt huisvesten in en op de schelpen. Omdat de gastheren niet aanwezig waren gingen wetenschappers er van uit dat de micro-organismen niet konden overleven. Nu dit wel zo blijkt te zijn kan de zeebodem zal wel eens veel dichterbevolkt zijn dan gedacht.

Marijn Sandtke