Waarom doet het ene nummer je helemaal niks, terwijl het andere juist een grote glimlach op je gezicht tovert? Onderzoek met de psychedelische drug LSD laat zien welke structuren in je brein daarvoor verantwoordelijk zijn.
Je brein krijgt continu allerlei impulsen uit je omgeving. Aan al die impulsen kent het een bepaalde betekenis toe. Zo krijgt een willekeurige keukentafelstoel minder lading dan je moeder die even verderop bloemkool aan het koken is. Hetzelfde gaat op voor geluidsimpulsen: bij sommige muziek haal je je schouders op, terwijl andere muziek je in vervoering brengt.
Zwitserse onderzoekers hebben ontdekt welke structuren in het brein betrokken zijn bij het geven van dit soort betekenis aan je omgeving. Ze publiceerden hun resultaat in Current Biology. Een onderzoeksgroep onder leiding van Katrin Preller van het Zürich University Hospital for Psychiatry gebruikte hiervoor de psychedelische drug LSD. Deze drug verandert hoe je naar de omgeving kijkt. Daarnaast verandert die hoe je jezelf ziet: het onderscheid tussen jezelf en de wereld vervaagt.
Psychedelische effecten
De onderzoekers lieten drie groepen proefpersonen naar een aantal liedjes luisteren. De ene groep deed dit onder invloed van een placebo, de ander onder invloed van LSD en de laatste onder invloed van LSD in combinatie met ketanserine, een medicijn dat de psychedelische effecten van LSD tenietdoet. Ketanserine blokkeert de mogelijkheid van LSD om zich te binden aan een specifiek type serotoninereceptor in het brein, 5-HT2A geheten.
De afgespeelde muziek bestond zowel uit nummers die voor de proefpersonen betekenisvol waren als uit nummers die ze als neutraal of betekenisloos beoordeelden. Deze neutrale nummers kregen extra betekenis wanneer de proefpersonen onder invloed waren van LSD. Dit effect ebde weg wanneer ze vervolgens ketanserine toegediend kregen.
Zelfbeeld
Met MRI-scans bekeken de onderzoekers welke plekken in het brein betrokken waren bij de plotselinge verandering in betekenis. Ze concluderen dat het geven van betekenis, in dit geval aan liedjes, werkt via de serotoninereceptoren 5-HT2A en enkele gebiedjes in het midden van het brein. Dit zijn gebiedjes die ook een rol spelen bij het creëren van een beeld van jezelf ten opzichte van je omgeving.
De onderzoekers hopen dat het nieuw vergaarde inzicht in betekenisgeving mensen kan helpen met psychische problemen waarbij de verhouding tussen het ‘zelf’ en de omgeving of de betekenisgeving aan de omgeving is verstoord. Toekomstige behandelingen kunnen zich dan bijvoorbeeld richten op serotoninereceptor 5-HT2A, die hier volgens dit onderzoek een grote rol in speelt.
Altijd op de hoogte blijven van het laatste wetenschapsnieuws? Meld je nu aan voor de New Scientist nieuwsbrief.
Lees ook: