De aarde heeft een paar maandjes een extra maantje. Astronomen hebben een zwakverlicht object razendsnel langs de hemel zien bewegen.
De astronomen deden hun waarneming op 19 februari met de telescopen van de Catalina Sky Survey in de Amerikaanse staat Arizona. De eropvolgende dagen werd het object vanuit nog eens zes wereldwijd verspreide observatoria bestudeerd.
Op basis van die gegevens berekenden de onderzoekers de baan van het object, dat ze 2020 CD3 noemden. Daaruit bleek dat het al zo’n drie jaar door de zwaartekracht aan de aarde is gebonden.
BIG NEWS (thread 1/3). Earth has a new temporarily captured object/Possible mini-moon called 2020 CD3. On the night of Feb. 15, my Catalina Sky Survey teammate Teddy Pruyne and I found a 20th magnitude object. Here are the discovery images. pic.twitter.com/zLkXyGAkZl
— Kacper Wierzchos (@WierzchosKacper) February 26, 2020
Het Minor Planet Center, dat kleine hemellichamen in de gaten houdt, bracht daarop een mededeling uit. Daarin staat dat er ‘geen overeenkomst is gevonden met een bekend kunstmatig object’. Dat wil zeggen dat 2020 CD3 waarschijnlijk een langsvliegende planetoïde is, die gevangen is geraakt in het zwaartekrachtsveld van de aarde.
Zo groot als een auto
Het zou pas de tweede planetoïde zijn waarvan we weten dat onze planeet die heeft gevangen, als een soort minimaan. De eerste, 2006 RH120, hing tussen september 2006 en juni 2007 rond. Daarna ontsnapte die weer.
Ons nieuwe maantje is waarschijnlijk tussen de 1,9 en 3,5 meter in doorsnee – grofweg zo groot als een auto. Daarmee past die zo’n 10 triljoen (een 1 met 19 nullen) keer in de ‘echte’ maan. 2020 CD3 draait in ongeveer 47 dagen rond de aarde. Hij heeft een wijde, ovaalvormige baan die voor een groot deel ver buiten het pad van de grote maan ligt.
Die baan is niet stabiel. Uiteindelijk zal 2020 CD3 van de aarde worden weggeslingerd. Het lijkt erop dat hij in april zal ontsnappen. ‘Hij is as we speak op weg naar de uitgang van het aarde-maansysteem’, zegt astronoom Grigori Fedorets van de Queen’s Universiteit in het Britse Belfast.
Er zijn echter meerdere simulaties gemaakt van het traject, en die komen niet allemaal overeen. Meer waarnemingen zijn nodig om zekerheid te bieden over het lot van onze minimaan. Het staat zelfs nog niet helemaal vast dat het daadwerkelijk een tijdelijke maan is, en niet een stuk kunstmatig ruimteafval. ‘Ons internationale team is voortdurend bezig betere simulaties op te stellen’, zegt Fedorets.
