Een van de meest mysterieuze objecten in de ruimte lijkt nog eigenaardiger geworden. Een groep onderzoekers heeft onlangs vijftien nieuwe fast radio bursts geregistreerd, allemaal afkomstig van de enige bron waarbij die signalen zich eerder al herhaalden.
Fast radio bursts (frb’s) behoren tot de vreemdste fenomenen in het heelal: krachtige radiosignalen vanuit de diepe ruimte die een paar milliseconden flitsen en dan weer verdwijnen. Naar de oorzaken van die signalen is het vooral nog gissen. Onderzoekers schreven ze aan van alles toe, van zwarte gaten tot buitenaardse intelligentie.
Omdat ze zo kort duren en omdat radiotelescopen zich maar op een klein gedeelte van de hemel kunnen richten, zijn er in totaal nauwelijks meer dan twee dozijn frb’s waargenomen. Daaronder bevond zich slechts een enkele bron waarvan het signaal zich herhaalde: FRB 121102, afkomstig uit een dwergsterrenstelsel op zo’n drie miljard lichtjaar afstand van de aarde.
Zichzelf herhalende radiobronnen zouden kunnen duiden op een signaal afkomstig van een intelligente buitenaardse levensvorm. Daarom richtten onderzoekers van het Breakthrough Listen-project, een honderd miljoen dollar kostende zoektocht naar tekenen van intelligent leven in het universum, hun pijlen op deze mysterieuze radiobron. Zij detecteerden vervolgens vijftien nieuwe pulsen afkomstig van FRB 121102.
Mogelijke verklaringen
Deze signalen hadden hogere frequenties dan de frb’s die we tot nog toe zagen. Het is onduidelijk wat dat precies betekent, maar onderzoekers hopen dat de waarneming helpt om het aantal mogelijke verklaringen verder in te perken.
‘Eerder dachten we dat frb’s niet in hoge of lage frequenties voorkwamen, maar nu lijkt het erop dat het wel zo is’, zegt Avi Loeb van Harvard University. ‘De frequentie is twee keer zo hoog als de frequentie waarvan we dachten dat dat gebruikelijk was voor deze frb.’
Een hoger frequentiebereik zou het makkelijker maken om herhalende frb’s zoals 121102 waar te nemen. Dat is cruciaal, aangezien de pogingen om ze te verklaren tot dusverre slechts op één bron gebaseerd konden worden. Anderzijds maakt het de frb’s ook extra vreemd. En dat zou het juist weer moeilijker kunnen maken om het achterliggende mechanisme te ontrafelen.
‘Het is heel apart hoe de afzonderlijke uitbarstingen overal kunnen opduiken in dit grote frequentiebereik, terwijl elke uitbarsting zelf een relatief klein frequentiebereik heeft’, zegt Peter Williams, eveneens van Harvard University. ‘Niemand heeft daar nog een goede verklaring voor.’
Mis niet langer het laatste wetenschapsnieuws en meld je nu gratis aan voor de nieuwsbrief van New Scientist.
Lees verder: