In het droge zuidoosten van de VS demonstreert de haagleguaan een prachtig staaltje survival of the fittest. Sommige van deze hagedissen maken extra stresshormonen aan, waardoor ze de ontmoeting met een nieuwe vijand kunnen overleven.

Vroeger voldeed het om doodstil te zitten, want zo konden zijn aloude vijanden de haagleguaan niet vinden. Met de introductie van zijn nieuwe vijand, de vuurmier, is die reactie niet meer van deze tijd. Als de hagedis blijft zitten, wordt hij gestoken en gaat hij dood. Door al het extra stresshormoon reageren sommige hagedissen anders, ontdekte Tracy Langkilde. Ze zag dat deze hagedissen een stuiptrekking hebben, en wegrennen. Hierdoor worden de mieren afgegooid en kan de hagedis snel wegkomen van het gevaar.

Meestal wordt stressgevoeligheid gezien als een slechte eigenschap, maar het kan, zoals in dit geval, ook leiden tot een noodzakelijke aanpassing aan een verandering in de omgeving. De gevoelige hagedis heeft een grotere kans om te overleven en zijn ‘stuiptrek en ren’-genen door te geven aan de volgende generatie. Hierdoor komt dit trekje steeds meer voor in het zuidoosten van de Verenigde Staten, waar de vuurmier recent is neergestreken. Hoe de haagleguaan zich ontwikkelt nu hij een nieuwe vijand heeft, kan een nieuw licht werpen op de rol van de stressrespons in de evolutie.

Liz Brower