We kijken en we luisteren – en meestal in dezelfde richting. Onze trommelvliezen blijken namelijk ons gehoor te sturen in de richting waarin we kijken. Waarom dit gebeurt is nog niet zeker, maar mogelijk verheldert het welke objecten verantwoordelijk zijn voor het maken van een geluid.
Jennifer Groh van de Duke-universiteit in de Verenigde Staten plaatste samen met haar team microfoontjes in de oren van zestien deelnemers. Daarmee bestudeerden zij hoe oogbewegingen het trommelvlies veranderen. Al merk je het zelf niet, je oog maakt een aantal sprongen per seconde. Met deze saccades scan je de omgeving.
Het team ontdekte drukverschillen in de gehoorgang. Waarschijnlijk veroorzaakten spiertjes in het middenoor de drukverschillen door aan het trommelvlies te trekken. Het lijkt erop dat wanneer je naar links kijkt, de spieren in het linkeroor het trommelvlies naar binnen trekken. In het rechteroor duwen ze juist het trommelvlies wat naar buiten. Zo schommelen de trommelvliezen heen en weer terwijl de ogen saccades maken.
Schommelende trommelvliezen
Het geschommel van de trommelvliezen begint zelfs tien milliseconden eerder dan de oogsprongen. En het hield een paar tientallen milliseconden aan nadat de saccades eindigden.
‘De denken dat nog vóórdat de oogbeweging start, de hersenen een signaal sturen naar de oren om door te geven dat ze de ogen opdracht hebben gegeven om bijvoorbeeld twaalf graden naar links te draaien’, zegt Groh. De reactie van de trommelvliezen bereidt ons mogelijk voor op geluid vanuit een bepaalde richting.
Nooit eerder is aangetoond dat oogbewegingen de positie van de trommelvliezen beïnvloeden, zegt Dave Bulkin van de Cornell universiteit in de staat New York.
Het is niet duidelijk hoe ons gehoor verandert door het geschommel van de trommelvliezen, zegt Groh. Mogelijk helpen de synchrone bewegingen van de oren en ogen, de hersenen om chocola te maken van wat we horen en zien.
Gehoortoestellen
Deze ontdekking is belangrijk voor de ontwikkeling van gehoortoestellen. Nu versterken gehoorapparaten alle geluiden in dezelfde mate, onafhankelijk van waar ze vandaan komen.
In een druk restaurant kunnen personen met een goed gehoor de aandacht richten op de stem van hun gesprekspartner, terwijl ze het gesprek van de tafel ernaast negeren, zegt Groh. ‘Een apparaatje dat afleest waar de ogen heen bewegen en alleen de geluiden uit die richting versterkt, zou een uitkomst bieden aan slechthorenden in zo’n situatie.’
Mis niet langer het laatste wetenschapsnieuws en meld je nu gratis aan voor de nieuwsbrief van New Scientist.
Lees verder: