Biologe Jessica Yorzinski ontdekte dat vrouwtjespauwen verrassend weinig interesse tonen in de complexe patronen op een mannelijke pauwenstaart. In plaats daarvan kijken ze graag naar het onderste deel van de staart.
Yorzinski kwam tot die conclusie nadat ze de oogbewegingen van vrouwtjespauwen in kaart bracht. Ze rustte de vrouwtjespauwen uit met een kleine rugzak en een helmpje met twee camera’s. Een van deze camera’s filmde het blikveld van de pauw, terwijl de andere constant de beweging van haar pupillen in de gaten hield. Door de twee te combineren kon Yorzinski precies achterhalen waar de pauwen naar keken.
De biologe testte het systeem door een ‘roofdier’ (een opgezette wasbeer) buiten het hok van de pauwen te plaatsen. Volgens de camera’s richtten de pauwen hun blik nauwkeurig op de dreiging, was in werkelijkheid ook het geval was.
Flirtfiasco
Een met camera’s bekleedde vrouwtjespauw mocht vervolgens twee concurrerende mannetjes bekijken, die hun verenkleed spreidden om bij de dame in de smaak te vallen. ‘Elk vrouwtje keek het meeste naar de onderste helft van het verenkleed, van links naar rechts en weer terug. Ze keek vrijwel nooit naar het verendeel boven de hoofd van het mannetje’, aldus Yorzinski.
Daarbij keken vrouwtjes slechts 21 tot 27% van de tijd naar de veren – de rest van haar tijd lette ze liever op haar omgeving. Door met de veren te schudden, wisten de mannetjes haar aandacht iets langer vast te houden.
Waarschijnlijk is het bovenste deel van de pauwenstaart alleen nuttig wanneer de dieren tussen de struiken struinen. De bovenste veren steken dan boven de struiken uit, waardoor de dieren elkaar kunnen vinden. Een vrouwtje komt dichterbij nadat ze het bovenste deel van de staart ziet, maar werpt vervolgens haar kritische blik op de onderkant. Waarom de vrouwtjes dit deel van de staart interessant vinden, is nog onbekend.
Bekijk hieronder de blik van een vrouwtjespauw: