De kop van een zeepaardje heeft de perfecte vorm om stiekem een prooi te besluipen. Die conclusie publiceren Amerikaanse zeebiologen deze week in Nature Communications.
Wanneer een zeepaardje zijn kop beweegt, verplaatst hij nauwelijks water. Daardoor merkt een prooi het zeepaardje pas op wanneer het al te laat is. De zo schattig lijkende zeepaardjes zijn daardoor dodelijk efficiënte jagers.
Zeepaardjes jagen op roeipootkreeftjes, een soort kleine kreeftachtigen. Roeipootkreeftjes vluchten zodra ze een vreemde stroming in het water voelen, aangezien de stroming zou kunnen betekenen dat er een roofdier aankomt. Ze schieten dan weg met een snelheid van meer dan vijfhonderd keer hun lichaamslengte per seconde – vergelijkbaar met een mens die meer dan drieduizend kilometer per uur zwemt.
Sluipmoordenaar
Dankzij de vorm van de kop weet het zeepaardje de roeipootkreeftjes te besluipen zonder dat het water verplaatst. De onderzoekers kwamen tot die conclusie nadat ze 3D-hogesnelheidscamera’s op de beestjes richtten. Ze zagen dat het water vlak voor de bek van het zeepaardje nauwelijks beweegt. Het zeepaardje buigt zijn kop precies zo dat de roeipootkreeftjes in dit bewegingsvrije gebied komen.
Zodra het zeepaardje dichtbij genoeg is, buigt hij zijn hoofd snel omhoog waardoor zijn prooi naar hem toe wordt gezogen. Om dat voor elkaar te krijgen, moet het zeepaardje slechts een millimeter van het kreeftje verwijderd zijn. Het is zijn jagerskop die hem daartoe in staat stelt.
Bekijk hieronder een zeepaardje op jacht.
Bron: Brad Gemmell, Ed Buskey en Jian Sheng.